Met carnaval ben ik lelijk uitgegleden en verkeerd geland op mijn rechtervoet. Hierbij ging ik door mijn enkel, en schakelde ik mezelf uit voor de marathon van Rotterdam! Tadaa… de enkelblessure deed zijn intrede. Er zijn leukere dingen te bedenken dan twee weken hinkelen, pijn hebben, voornamelijk thuiszitten (lees liggen en hangen) en niet kunnen sporten.
Nou is carnaval al weer even voorbij. Het herstel van een enkel blessure kan akelig veel tijd kosten. De eerste paar weken ging het herstel met rap, waarbij je soms een dag later al meer kon steunen op je voet. De laatste paar procent herstel kosten echt weken. De dokter stelde dat het in het ergste geval 20 weken kan duren voordat je geheel herstelt bent. Wat niet betekent dat je niet mag hardlopen.
Na al een maand niet hardgelopen te hebben ga ik het echt missen. De marathon heb ik al op mijn buik geschreven, want ik ben nog niet eens voldoende herstelt om deze veilig uit te lopen. Maar wanneer ik weer begin met hardlopen zal ik ook rustig moeten beginnen om de toch nog zwakkere enkel niet te snel te veel te belasten. Dit betekent natuurlijk dat zaken als conditie, snelheid en wedstrijden met een conservatieve bril bekeken moeten worden. Als jonge man kan ik geheel herstellen – wat ook gaat gebeuren:) – maar het blijft onverstandig dingen te forceren.
Het lukt me sinds anderhalve week weer om normaal te lopen, de trap te nemen en dat soort handelingen, maar wanneer ik te lang heb gestaan of een stuk heb gerend voor een tram, wraakt dit zich nog wel. Ook voel je soms spierpijn in de kuit of andere spieren rondom je enkel die klaarblijkelijk de enkel compenseren…
Het klinkt hopelijk niet zwartgallig, want zo kijk ik er niet naar. Ik heb geluk gehad dat de schade beperkt is gebleven en dat ik straks gewoon weer kan gaan hardlopen! Elke week dat ik niet train is er een die ik moet inhalen en qua conditie begin je weer op een lager niveau, maar je kunt in ieder geval weer trainen. Ik kijk er echt naar uit!!
1 Comment
Ik heb een 2tal jaar terug hetzelfde meegemaakt toen ik ging lopen in putje winter en ik over een steen onder de sneeuw struikelde en ik door mijn enkel ging. Maar van stoppen zou en wou ik niet weten. Ik was al zo lang aan het trainen dat ik die blessure afdeed als: no pain, no gain. en de dag erop ging ik opnieuw lopen. Het gevolg is dat ik onbewust mijn loopstijl ben gaan aanpassen en de belasting zich voordeed op andere spieren en gewrichten. Nu 2 jaar later draag ik echter de gevolgen van mijn passionele volharding: de enkel heeft de neiging krom te trekken na een half uur lopen en mijn linkerbeen lijkt opmerkelijk langer dan het rechter.
Dus tips aan lopers met blessureleed: neem je tijd om te rusten, hoe moeilijk dit soms ook is. Ik vrees dat ik mijn droom om naar de 16km/u te evolueren kan opbergen. en dit omdat ik 1 maand niet kon rusten.
Ik denk eraan een osteopaat op te zoeken al vrees ik dat ik nooit meer op dezelfd vlotte manier zal hardlopen als vroeger.
sportieve grtz
Add Comment