Veel lopers gaan graag hardlopen in het bos. Dat is ook wel te begrijpen, want alleen al het vrijheidsgevoel van de mooie natuur om je heen maakt het hardlopen in het bos een stuk leuker dan hardlopen in de stad. Daarnaast weet elke hardloper waarschijnlijk wel hoe vervelend het is als je voor een rood verkeerslicht komt te staan; je zit er net lekker helemaal in, en als je stopt, moet je weer op gang komen. Als je gaat hardlopen in het bos, dan zal dit uiteraard niet gebeuren! Je kunt lekker doorgaan en pas stilstaan wanneer jij vindt dat het daar het juiste moment voor is. Door de afwezigheid van het verkeer, adem je tijdens het hardlopen in het bos bovendien geen schadelijke uitlaatstoffen in, en ben je tevens omringd door absolute stilte.

Is hardlopen in het bos beter voor de gewrichten?

Een andere veelgehoorde reden is dat hardlopen in het bos beter zou zijn voor de gewrichten. De klappen die de gewrichten moeten opvangen tijdens het lopen op asfalt zouden veel hoger zijn dan bij het hardlopen in het bos, omdat daar natuurlijk zandpaden zijn. Hardlopen in het bos zou daardoor beter zijn, want er wordt vanuit gegaan dat de zandpaden in het bos verende eigenschappen hebben. Voorstanders van deze theorie zeggen heel simpel: onze lichamen zijn geëvolueerd op zandpaden, en niet op asfalt.

Toch is het maar de vraag of hardlopen in het bos in de praktijk echt beter is voor je gewrichten. De zandlagen zijn door de vele belasting hard op elkaar geperst, en daarmee vallen de eventueel verende eigenschappen werkelijk in het niet bij bijvoorbeeld echte veengrond. Deze grondsoort veert erg goed, maar hierop lopen valt echter nog niet mee.

Als je gaat hardlopen in het bos, moet je er tevens rekening mee houden dat je extra veel aanspraak doet op het aanpassingsvermogen van de spieren rond met name je enkels en voeten. Als je gaat hardlopen in het bos, loop je namelijk over een zeer onregelmatige bodem. Je moet er dan wel zeker van zijn dat je enkel- en voetgewrichten soepel genoeg zijn, maar toch ook weer niet té soepel. Mensen met hypermobiele gewrichten kunnen toch beter kiezen voor een harde ondergrond, omdat ze anders te veel risico lopen op bijvoorbeeld een verstuikte enkel.

Maar zelfs als je gewrichten precies soepel genoeg zijn, kunnen allerlei aanpassingen aan schoenen en zolen hier toch weer een negatieve invloed op hebben. Een kwestie van uitproberen dus of het bij je past. Ga de eerste keer een klein stukje hardlopen in het bos, en evalueer daarna hoe het beviel.

Tips voor het hardlopen in het bos

We willen nog wel benadrukken dat ons lichaam al die klappen tijdens het hardlopen in het bos in principe heel goed kan opvangen, als we erop letten dat we onze heupen, knieën en enkels in te laten veren. Onze spieren zijn ervoor gemaakt om deze klappen op te vangen, maar onze gewrichten moeten wel lenig genoeg zijn om in te kunnen veren. Zijn je gewrichten toch te stijf, dan kan een fysiotherapeut proberen ze weer wat leniger te maken en daarmee blessures te voorkomen.