Oktober 2012 ben ik verhuisd naar Brazilië, Brasilia.

Mijn eerste wedstrijd in Brasilia was een halve marathon. Een paar jaar terug heb ik het geluk gehad om te wonen op het eiland Curaçao. En door het klimaat daar was ik er van overtuigd dat ik daar geen halve marathon kon lopen. Toen ik aan het trainen was voor een marathon (Berlijn) kwam ik erachter dat ik ook daar een halve marathon kon lopen. Maar toen was er voor mij geen mogelijkheid meer om die halve daar nog te lopen. Achteraf gezien vind ik dat erg jammer. Ik had graag de halve marathon van Curaçao op mijn lijstje gehad. Met dat in mijn achterhoofd heb ik me meteen voor een halve marathon ingeschreven.

Het startnummer wordt hier niet naar je huisadres gestuurd maar moet je 2 dagen voor de wedstrijd ergens ophalen. Daar krijg je dan je hardloopkit, een tas, startnummer, t-shirt, drinkbeker en soms wat extra’s zoals sokken. Dit is afhankelijk van de sponsor. De chip haal je op op de dag van de wedstrijd en lever je na de wedstrijd in voor je medaille en vaak een handdoekje.

De halve marathon zou 24 februari 2013 plaatsvinden.

Genoeg tijd om aan de hoogte (1100 meter) te wennen en aan de warmte. Tijdens het trainen kwam ik erachter dat het maar goed is dat ik niet heb nagedacht over deze halve marathon. Het blijkt namelijk nergens in Brasilia vlak te zijn. En ik ben niet dol op heuvels.

De start van de “meia maraton Das Pontes” (de Braziliaanse bruggenloop) was om half 8. En ondanks dat het niet mijn eerste halve was, is het nog steeds een afstand waar ik wel enigszins zenuwachtig van wordt.

De eerste brug, de “da costa silva”, is al meteen na de start. Geen hele zware brug gelukkig. De tweede brug (ponte JK) is rond de 8 km. Die is wat pittiger dan de eerste maar ondanks dat is het super om op deze brug hard te lopen. De brug is speciaal voor ons lopers afgezet en daar word ik altijd wel blij van. Lopen op wegen waar je doorgaans niet kan hardlopen.

Dat gevoel probeer ik ook zoveel mogelijk vast te houden want ik weet dat er op km 17 namelijk nog een klim komt. En die valt tegen. Het is warm, ik ben moe en ik moet weer omhoog. Maar ik dacht op het kaartje gezien te hebben dat dit de laatste klim was en daarna redelijk vals plat naar beneden naar de finish.

Opgelucht dat de klim voorbij is begin ik aan de laatste kilometers.
Tot ongeveer bij km 20, daar zit een onverwachts stukje vals plat. Niet heel hoog en niet heel ver maar wel vals en op dit punt net teveel. Daarna zit het er dan echt op en krijg ik de medaille van de meia maratona Das Pontes.

Zeker niet mijn beste tijd maar wel een halve marathon die ik niet snel zal vergeten. En mijn eerste wedstrijd in Brazilië.